Φχαριστήθηκα τα:
• Arctic Monkeys – Tranquitity Base Hotel And Casino
• Τhe Advisory Circle - Ways Of Seeing
• Forma - Semblance
και
• The Sea La Das - Love In The Wind
Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookie από την Google για να παρέχει τις υπηρεσίες του και να αναλύει την επισκεψιμότητα. Η IP διεύθυνσή σας γνωστοποιείται στην Google, μαζί με μετρήσεις απόδοσης και ασφαλείας, ώστε να διασφαλιστεί η ποιότητα της υπηρεσίας, για τη δημιουργία στατιστικών στοιχείων σχετικά με τη χρήση και για τον εντοπισμό και την αντιμετώπιση καταχρήσεων. Με την χρήση του ιστότοπου Audiohub.gr αποδέχεστε τα παραπάνω.
Τα αγαπημένα μου άλμπουμ του 2018 και λίγα λόγια για αυτά.
Re: Τα αγαπημένα μου άλμπουμ του 2018 και λίγα λόγια για αυτά.
Xαίρομαι Αντώνη, αλήθεια οι beautify junkyards δεν σου είπαν τίποτα; Ρωτάω γιατι τους είχα σιγουράκι για εσένα.
Re: Τα αγαπημένα μου άλμπουμ του 2018 και λίγα λόγια για αυτά.
Μου πέρασαν ψιλο φλατ, neutral, ενώ αυτά που έγραψα πως φχαριστήθηκα, ΤΑ ΦΧΑΡΙΣΤΗΘΗΚΑ!
- andreasecon
- Contributor
- Posts: 640
- Joined: Sun Apr 17, 2016 9:27 pm
- Location: Kifisia
Re: Τα αγαπημένα μου άλμπουμ του 2018 και λίγα λόγια για αυτά.
Δεν τα εχω ακουσει όλα ακόμη, αλλα ξετρελλαθηκα με τον Michael Rault !
Re: Τα αγαπημένα μου άλμπουμ του 2018 και λίγα λόγια για αυτά.
Gojakla wrote:Μου πέρασαν ψιλο φλατ, neutral, ενώ αυτά που έγραψα πως φχαριστήθηκα, ΤΑ ΦΧΑΡΙΣΤΗΘΗΚΑ!
Last edited by BityaBit on Mon Oct 08, 2018 2:35 pm, edited 1 time in total.
Re: Τα αγαπημένα μου άλμπουμ του 2018 και λίγα λόγια για αυτά.
andreasecon wrote:Δεν τα εχω ακουσει όλα ακόμη, αλλα ξετρελλαθηκα με τον Michael Rault !
Aντρέα έχει βγάλει άλλο ένα άλμουμ θα το βρείς στο τιντάλ και αν εξαιρέσεις την πιό τεχνοκρατική παραγωγή είναι επίσης εξαιρετικό.
Re: Τα αγαπημένα μου άλμπουμ του 2018 και λίγα λόγια για αυτά.
Part 2
Churches - Love Is Dead
Στο τρίτο κατά σειρά άλμπουμ τους οι Chvrches επιχειρούν μια επιθετική στροφή στον εμπορικότερο ήχο με συνθέσεις που ενίοτε θα φανούν εώς και αφελείς στους ήδη fan τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι το Love is Dead είναι κακό άλμπουμ, κάθε άλλο. Ακριβώς επειδή η μπάντα εδώ αποενοχοποιεί τον εαυτό της δημιουργικά, μας δίνει ένα άλμπουμ με μεγαλύτερη συνοχή από το προηγούμενο, στο οποίο ανάμεσα στα «πόπ χιτάκια για εφήβους» θα λάμψουν και οι πάντα παρούσες μεγαλοφυείς και απολαυστικές στιγμές τους, συνδυασμός που αυξάνει γεωμετρικά τις πιθανότητες της πολυπόθητης μεγάλης εμπορικής επιτυχίας τους.
Jack White – Boarding House Reach
Tην πιο φιλόδοξη και ταυτόχρονα πιο δύσκολη δισκογραφική του δουλειά στην εώς τώρα πλούσια καριέρα του μας προσφέρει εδώ ο πολυπράγμων Jack White.
Ένα ανορθόδοξο συνοθύλευμα παραδοσιακού Αμερικάνικου Indie Rock με στοιχεία απο Soul/Funk, ηλεκτρονική, Hip Hop και country, το οποίο αν και μπορεί να ξενίσει πολλούς οπαδούς των πιο «παραδοσιακών» του άλμπουμ παρουσιάζει μια αναπάντεχα μεγαλοφυή συνοχή (και ας έχει κατηγορηθεί για το αντίθετο) κάτι που το κοινό με την εμπορική αποδοχή του δίσκου δείχνει να απολαμβάνει. To Boarding House Reach είναι ένα εξαιρετικό οριακά avant garde rock άλμπουμ που μας υποδεικνύει ότι απέχουμε πολύ από το να στερέψει δημιουργικά ο Jack White που για 13 Τραγούδια επιχειρεί να γίνει ο Captain Beefheart της εποχής μας..
Daze - Elevations
To νέο EP του Daze Variations παίρνει την δημιουργική σκυτάλη από το Elevations του 2016 αποτελώντας την φυσική συνέχεια του. Όσοι ήδη αγαπάνε την μουσική του Γάλλου παραγωγού θα εκτιμήσουν και πάλι τον ακαταμάχητο συνδυασμό φινέτσας και εμπνευσμένων μελωδιών του, που με βάση την electronica απλώνονται με μαεστρία επάνω σε Pop/Disco/Soul/Funk επιρροές με μία παραπάνω έμφαση στα φωνητικά και τους στίχους αυτήν την φορά σε 4 μόλις τραγούδια έτοιμα να μας λιγώσουν.
Tunnelvisions - The Celestial Ritual
To όραμα του ντουέτου απο την Florida είναι να επιστρέψει στην dance μουσική η “ψυχή” και η διασκέδαση και η προσπάθεια τους να το υλοποιήσουν στο ντεμπούτο τους The Celestial Ritual με υλικά τα πλούσια ethnic στοιχεία και την παλιακή 90’s House Dance μετρονομία και μπόλικη έμπνευση, είναι τουλάχιστον ενδιαφέρουσα και σίγουρα πολύ πολύ απολαυστική και διασκεδαστική ενώ θα φέρει νοσταλγία σε όσους ήταν νεανίες την δεκαετία του 90 όπως ο γράφων χωρίς να σημαίνει αυτό οτι δεν θα κάνει και το κεφάλι και το σώμα τους να κινούνται.
Beak – L.A Playback
Στην Τρίτη τους δισκογραφική προσπάθεια οι συμπαθέστατοι Beak, μέλος των οποίων είναι και ο πολύς Geoff Barrow των Portishead, επιχειρούν να ξεφύγουν από το σκηροπυρηνικό νέο-Kraut Rock φλερτάροντας με το Post Rock αλλα και το Hip Hop με τα οποία επιχειρούν να μπολιάσουν το αυστηρό motorik ηχητικό μοτίβο τους και να φέρουν κοντά τους NEU με τους Tortoise και τους Massive Attack.
To όλο εγχείρημα αν και φιλόδοξο έχει τις στιγμές του, δεν πείθει όμως σαν σύνολο όντας ανιαρό σε σημαντικό μέρος της διάρκειας του και φαντάζει υπέρ του δεόντως ελιτιστικό. Παρ όλα αυτά αν σε κάποιον λένε κάτι οι αναφορές στα μουσικά σχήματα και είδη που έκανα παραμένει ενδιαφέρον.
Lucifer - Lucifer II
Στο δεύτερο τους άλμπουμ οι Lucifer απο την στοκχόλμη, το δεύτερο project της τουλάχιστον εκρηκτικής Johanna Sadonis, χαλαρώνουν και το ρίχνουν στην ρετρό proto metal μουσική των Late 70’s διασκεδάζοντας το πάρα πολύ, κάτι που είναι αδύνατον να κρυφτεί αιχμαλωτίζοτας οποιονδήποτε διασκέδασε στην ζωή του με την μουσική των Sorpions και των Judas Priest, σε αλλεπάλληλες ακροασεις του αλμπουμ αυτού που ποτε είναι μεθυστικό με την ζωντάνια του και πότε με την απλά απιστευτη φωνή αλλα και ..παρουσία της front woman του που φαντάζει να γεμμίζει την σκηνή με την ακτινοβολία της. Ένα απο τα πιό διασκεδαστικά άλμππουμ της χρονιάς!
Charles Bradley - Black Velvet
Το κύκνειο άσμα του ιερού τέρατος και στυλοβάτη της Daptone που μας άφησε πρόωρα, είναι και μια απο τις καλύτερες δουλειές του. Εδώ οι παθιασμένες σπαρακτικές ερμηνείες του Screaming Eagle διαδέχονται και κάποιες παραδόξως χαρούμενες συνθέσεις σε μια αλληλουχία κομματιών που τα χαρακτηρίζει μια φρεσκάδα και μια ποικοιλία που αν μη τι άλλο υποδηλώνουν οτι πρόκειται για μια κανονική κκλοφορία του ερμηνευτή και της μπάντας του που όμως δεν προλαβε να ολοκληρωθεί πριν το μοιραίο. Τραγική ειρωνία η στροφή στην χαρά και στο φώς απο τον άνθρωπο που γνώρισε αστο πετσί του τι θα πεί πόνος και το μετουσίωσε σε φωνή λίγο πριν τον καλέσει ο σκοτεινός θεριστής. Άς είναι απαλό το χώμα που θα τον σκεπάσει..
Churches - Love Is Dead
Στο τρίτο κατά σειρά άλμπουμ τους οι Chvrches επιχειρούν μια επιθετική στροφή στον εμπορικότερο ήχο με συνθέσεις που ενίοτε θα φανούν εώς και αφελείς στους ήδη fan τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι το Love is Dead είναι κακό άλμπουμ, κάθε άλλο. Ακριβώς επειδή η μπάντα εδώ αποενοχοποιεί τον εαυτό της δημιουργικά, μας δίνει ένα άλμπουμ με μεγαλύτερη συνοχή από το προηγούμενο, στο οποίο ανάμεσα στα «πόπ χιτάκια για εφήβους» θα λάμψουν και οι πάντα παρούσες μεγαλοφυείς και απολαυστικές στιγμές τους, συνδυασμός που αυξάνει γεωμετρικά τις πιθανότητες της πολυπόθητης μεγάλης εμπορικής επιτυχίας τους.
Jack White – Boarding House Reach
Tην πιο φιλόδοξη και ταυτόχρονα πιο δύσκολη δισκογραφική του δουλειά στην εώς τώρα πλούσια καριέρα του μας προσφέρει εδώ ο πολυπράγμων Jack White.
Ένα ανορθόδοξο συνοθύλευμα παραδοσιακού Αμερικάνικου Indie Rock με στοιχεία απο Soul/Funk, ηλεκτρονική, Hip Hop και country, το οποίο αν και μπορεί να ξενίσει πολλούς οπαδούς των πιο «παραδοσιακών» του άλμπουμ παρουσιάζει μια αναπάντεχα μεγαλοφυή συνοχή (και ας έχει κατηγορηθεί για το αντίθετο) κάτι που το κοινό με την εμπορική αποδοχή του δίσκου δείχνει να απολαμβάνει. To Boarding House Reach είναι ένα εξαιρετικό οριακά avant garde rock άλμπουμ που μας υποδεικνύει ότι απέχουμε πολύ από το να στερέψει δημιουργικά ο Jack White που για 13 Τραγούδια επιχειρεί να γίνει ο Captain Beefheart της εποχής μας..
Daze - Elevations
To νέο EP του Daze Variations παίρνει την δημιουργική σκυτάλη από το Elevations του 2016 αποτελώντας την φυσική συνέχεια του. Όσοι ήδη αγαπάνε την μουσική του Γάλλου παραγωγού θα εκτιμήσουν και πάλι τον ακαταμάχητο συνδυασμό φινέτσας και εμπνευσμένων μελωδιών του, που με βάση την electronica απλώνονται με μαεστρία επάνω σε Pop/Disco/Soul/Funk επιρροές με μία παραπάνω έμφαση στα φωνητικά και τους στίχους αυτήν την φορά σε 4 μόλις τραγούδια έτοιμα να μας λιγώσουν.
Tunnelvisions - The Celestial Ritual
To όραμα του ντουέτου απο την Florida είναι να επιστρέψει στην dance μουσική η “ψυχή” και η διασκέδαση και η προσπάθεια τους να το υλοποιήσουν στο ντεμπούτο τους The Celestial Ritual με υλικά τα πλούσια ethnic στοιχεία και την παλιακή 90’s House Dance μετρονομία και μπόλικη έμπνευση, είναι τουλάχιστον ενδιαφέρουσα και σίγουρα πολύ πολύ απολαυστική και διασκεδαστική ενώ θα φέρει νοσταλγία σε όσους ήταν νεανίες την δεκαετία του 90 όπως ο γράφων χωρίς να σημαίνει αυτό οτι δεν θα κάνει και το κεφάλι και το σώμα τους να κινούνται.
Beak – L.A Playback
Στην Τρίτη τους δισκογραφική προσπάθεια οι συμπαθέστατοι Beak, μέλος των οποίων είναι και ο πολύς Geoff Barrow των Portishead, επιχειρούν να ξεφύγουν από το σκηροπυρηνικό νέο-Kraut Rock φλερτάροντας με το Post Rock αλλα και το Hip Hop με τα οποία επιχειρούν να μπολιάσουν το αυστηρό motorik ηχητικό μοτίβο τους και να φέρουν κοντά τους NEU με τους Tortoise και τους Massive Attack.
To όλο εγχείρημα αν και φιλόδοξο έχει τις στιγμές του, δεν πείθει όμως σαν σύνολο όντας ανιαρό σε σημαντικό μέρος της διάρκειας του και φαντάζει υπέρ του δεόντως ελιτιστικό. Παρ όλα αυτά αν σε κάποιον λένε κάτι οι αναφορές στα μουσικά σχήματα και είδη που έκανα παραμένει ενδιαφέρον.
Lucifer - Lucifer II
Στο δεύτερο τους άλμπουμ οι Lucifer απο την στοκχόλμη, το δεύτερο project της τουλάχιστον εκρηκτικής Johanna Sadonis, χαλαρώνουν και το ρίχνουν στην ρετρό proto metal μουσική των Late 70’s διασκεδάζοντας το πάρα πολύ, κάτι που είναι αδύνατον να κρυφτεί αιχμαλωτίζοτας οποιονδήποτε διασκέδασε στην ζωή του με την μουσική των Sorpions και των Judas Priest, σε αλλεπάλληλες ακροασεις του αλμπουμ αυτού που ποτε είναι μεθυστικό με την ζωντάνια του και πότε με την απλά απιστευτη φωνή αλλα και ..παρουσία της front woman του που φαντάζει να γεμμίζει την σκηνή με την ακτινοβολία της. Ένα απο τα πιό διασκεδαστικά άλμππουμ της χρονιάς!
Charles Bradley - Black Velvet
Το κύκνειο άσμα του ιερού τέρατος και στυλοβάτη της Daptone που μας άφησε πρόωρα, είναι και μια απο τις καλύτερες δουλειές του. Εδώ οι παθιασμένες σπαρακτικές ερμηνείες του Screaming Eagle διαδέχονται και κάποιες παραδόξως χαρούμενες συνθέσεις σε μια αλληλουχία κομματιών που τα χαρακτηρίζει μια φρεσκάδα και μια ποικοιλία που αν μη τι άλλο υποδηλώνουν οτι πρόκειται για μια κανονική κκλοφορία του ερμηνευτή και της μπάντας του που όμως δεν προλαβε να ολοκληρωθεί πριν το μοιραίο. Τραγική ειρωνία η στροφή στην χαρά και στο φώς απο τον άνθρωπο που γνώρισε αστο πετσί του τι θα πεί πόνος και το μετουσίωσε σε φωνή λίγο πριν τον καλέσει ο σκοτεινός θεριστής. Άς είναι απαλό το χώμα που θα τον σκεπάσει..
Re: Τα αγαπημένα μου άλμπουμ του 2018 και λίγα λόγια για αυτά.
Kαι μία διόρθωση οι Tunnlelvisions είναι ολλανδοί.
Re: Τα αγαπημένα μου άλμπουμ του 2018 και λίγα λόγια για αυτά.
Αύριο θα πέσει μελέτη. Τνχ για τις προτάσεις και την εκτενή παρουσίαση! Νομίζω το νημα εχει γίνει θεσμός
Παναγιώτης
Re: Τα αγαπημένα μου άλμπουμ του 2018 και λίγα λόγια για αυτά.
Dr Pan K wrote:Αύριο θα πέσει μελέτη. Τνχ για τις προτάσεις και την εκτενή παρουσίαση! Νομίζω το νημα εχει γίνει θεσμός
Xαίρομαι
Πιστεύω Παναγιώτη οτι θα σου αρέσει σίγουρα ο Daze και οι Tunnelvisions. Aν και γενικά οι φετινές προτάσεις είναι δημιουργικά πιό ..προσιτές.. οπότε προχώρα άφοβα.