audiohub.gr

Το πώς το κάνει είναι αδιάφορο καθώς μιλάμε για πρωτογενές υλικό PCM.

Λοιπόν, εδώ και κάνα-δυο μέρες ακούω στο σπίτι ξανά τα δισκάκια μου από το Krell MD-20 μέσω του Mojo. Δεν ξέρω τι μαγικά έχουν κάνει αλλά ο ήχος δεν έχει καμία σχέση με τα άυλα αρχεία μου μέσω Odroid C2: το Krell δίνει όγκο, ανάπτυξη μέσα στον χώρο, και γενικότερα είναι ακουστά περισσότερο κοντά στα γνωστά hi-end στάνταρ απ' ότι οποιασδήποτε ανάλυσης αρχείο παίξω σε στριμάρισμα.

Μπορεί κανείς να μου εξηγήσει τεχνικά γιατί μπορεί να συμβαίνει αυτό; Σημειωτέον ότι το Krell έπαιζε καλύτερα και από το Meridian του Χρήστου κάποτε που τα είχα βάλει δίπλα δίπλα.

Btw, το Mojo και η γ@μ.. μπαταρία του έχουν αρχίσει να μου τη δίνουν! Εκεί που ακούω όμορφα όμορφα, μετά από λίγες ωρίτσες κλάτς σβήνει και μετά άντε να ξαναφορίζεις κάνα τετράωρο από την αρχή... Θεωρητικά θα μπορούσα να το κρατήσω στην πρίζα όπως έκανα τον χειμώνα, αλλά τώρα που μπήκε το καλοκαίρι το βλέπω και θερμαίνεται πολύ και έχω φοβηθεί.

Η ερώτηση είναι streaming vs CDs?

Dr Pan K wrote:Η ερώτηση είναι streaming vs CDs?

Η ερώτηση είναι Krell vs. the world.

Πριν κάνα δυο χρόνια κάναμε ένα συγκριτικό στου Στέλιου με το CD player του κόντρα στα DAC που είχε σχεδιάσει, το CD έπαιζε καλύτερα από όλα. Στην προκειμένη περίπτωση βέβαια μιλάμε για 4x1704 και εξαιρετικό στάδιο εξόδου της Ptimare οπότε καθόλου παράλογο, υποψιάζομαι πως κάτι τέτοιο συμβαίνει και σε εσένα (τι μετατροπέα χρησιμοποιεί το Krell?)

Μόνο τράνσπορτ είναι, χρειάζεται εξωτερικό DAC. Στην εποχή του πήγαινε σετ με το Krell Studio DAC. https://hometheaterreview.com/krell-md- ... -reviewed/

Οπότε ακούς το ίδιο κομμάτι σε CD vs streaming?

Το πιθανοτερο ειναι το καλωδιο που συνδεεις το transport με το dac να σου δινει αυτη την αισθηση.
Ειναι γνωστο οτι αυτα τα καλωδια προσθετουν καποιο <χρωμα υποθετω ομοαξονικο> απ οτι τα usb.

Χμμ, μπορεί... η αλήθεια είναι ότι δεν έχω κάνει ακόμα 1-1 σύγκριση, απλά ήταν μια πολύ ισχυρή εντύπωση που είχα κυρίως με αφορμή το γνωστό "The Guitar Trio" με Paco de Lucia, Al di Meola, και John McLaughlin, που το ήξερα και από άυλο, και το "My Foolish Heart (Live at Montreux)" των Keith Jarrett, Gary Peacock και Jack DeJohnette με τον γνωστό ήχο της ECM.

Αυτή τη στιγμή που σας γράφω ακούω το "After the Fall" των ιδίων, και πάλι ECM μέσω Tidal και πράγματι το bloom στο οποίο αναφέρθηκα πριν είναι πιο λεπτό - κάτι που πράγματι μπορεί να οφείλεται είτε στο καλώδιο είτε στην Tidal. Δυστυχώς χρειάστηκε να κάνω rescan την βάση δεδομένω του δίσκου μου κι έτσι δεν μπορώ να διασταυρώσω άμεσα και με τα κανονικά άυλα που έχω.

Το ομοαξονικό καλώδιο είναι -αν θυμάμαι σωστά- από τα χεράκια του Χρήστου, είτε Belkin είτε Mogami. Το USB καλώδιο είναι ασημένιο της Curious.

Το ομοαξονικο καλώδιο σου είναι εκτός προδιαγραφών και τα αρχεία που συγκρίνεις δεν είναι απόλυτα ίδια. Οπότε δεν έχει κανένα νόημα η κουβέντα... Τα αρχεία του Tidal δεν είναι εφαμιλλα των CD red book γιατί έχουν digital watermarking με θόρυβο.

Υγ βάλτε Qobuz γιατί ακούτε σκ@τ@ υλικό με Spotify και Tidal.