Γράφω ξανά γιατί μετά από αρκετή γυμανστική τα ακουστικά έχουν αρχίσει να δείχνουν κάποια σημάδια βελτίωσης. Τούτη την αλλαγή την παρατήρησα μόλις σήμερα, μετά από περίπου 60 ώρες πάνω στον Lehmann ο οποίος μάλλον έχει αδικηθεί στην κριτική που του κάναμε με τον Αντώνη από την πρώτη φορά που τον ακούσαμε με τα D8000. Θυμίζω ότι τα ακουστικά έχουν παίξει και περίπου άλλες τόσες ώρες στον ενισχυτή του Παναγιώτη.
Παρ' ότι παρατήρησα την αλλαγή σε διάφορα δικά μου άλμπουμ, την επιβεβαίωσα και πάνω στα New Audio Tracks και τα Perenial Test Tracks του Παναγιώτη που είχαν χρησιμοποιηθεί και στην ακρόαση που κάναμε μαζί με τον Αντώνη. Η έκταση στα ψηλά, οι φυσικές και καθαρές μεσαίες και τα σφιχτά και δυναμικά χτυπήματα στα μπάσα παραμένουν ένα από τα ατού των ακουστικών, κάτι που είναι ιδιαίτερα φανερό σε λιγότερο περίπλοκα κομμάτια από διάφορα είδη μουσικής (ροκ, μουσική δωματίου, ηλεκτρονική, ακουστική). Εκείνο που έχει αρχίσει και συνέρχεται είναι το θόλωμα που παρατηρούσαμε στα μεσοχαμηλά, ιδίως σε μεγάλα ορχηστρικά σύνολα κλασσικής μουσικής. Χωρίς να είμαστε ακόμα σε επίπεδα ανάλυσης που να ξεχωρίζεις όλα τα όργανα ένα προς ένα, εκείνο που φαίνεται να εκλείπει σιγά σιγά είναι ένα μπέρδεμα που γινόταν στο πέρασμα από τις χαμηλές προς τις μεσαίες. Επίσης φαίνεται να εκλείπει και εκείνο το κάποιο μάζεμα στις μεσαίες, αν και ακόμα κρατάω κάποιες επιφυλάξεις.
Διαβάζοντας περισσότερο προσεκτικά τις διάφορες κριτικές παρουσιάσεις στο διαδίκτυο και στα σχετικά fora διαπιστώνω πολλούς κοινούς τόπους με τα σχόλια που κάναμε κι εδώ. Ένα από αυτά είναι ότι αρέσουν σε όσους έπαιξαν τα D8000 με χαμηλοέξοδους ενισχυτές, DAC/amp ή ακόμα και DAP (!), ενώ το άλλο είναι πως αρέσουν ιδιαίτερα σε όσους ακούν περισσότερο σε όσους ακούν μουσική με ιδιαίτερη έμφαση στα άκρα χωρίς σύνθετα περάσματα, δηλαδή εκεί που μπορούν να αναδειχθούν ιδιαίτερα τα πολύ σφιχτά και δυνατά drum kicks, οι κιθάρες, οι φωνές, κ.λπ..
Η δική μου αίσθησή μέχρι τώρα είναι πως τα ακουστικά αυτά είναι κάπως αδικημένα, καθώς οι επιδόσεις που μπορεί να διακρίνει κανείς αμέσως από την αρχή δημιουργούν προσδοκίες για τις περιοχές εκείνες που φαίνονται να υπολείπονται συγκριτικά, που μάλλον χρειάζονται πολύ προσεκτικό στρώσιμο και ματσάρισμα με συνοδά για να επιτευχθούν. Εμένα πάντως ακόμα και άστρωτα μου άρεσαν πολύ περισσότερο από τα LCD X του Θανάση (που επίσης μπορεί να αδικούνται από τις λάμπες, έστω και του Primavera), θυμίζοντάς μου την τονική ισορροπία των Susvara (των €6000, των τρελών απαιτήσεων ενίσχυσης, και των 200 ωρών στρωσίματος, ας μην ξεχνιώματε). Επίσης αναρωτιέμαι αν και τι μπορεί να δίνει παραπάνω το super-duper extra
επάργυρο OFC καλώδιο που πουλάει η Final, όπως και τι διαφορά μπορεί να κάνει η balanced οδήγηση.
Οψόμεθα.