Γνωρίζοντας τους κλασικούς: Sony MDR EX1000
Posted: Mon Jan 20, 2020 8:10 pm
Τον τελευταίο καιρό η Sony δρέπει πληθώρα θετικών κριτικών με τις τελευταίες flagship ψείρες της, τα IER Z1R. Τα Ζ1R είναι τα τελευταία σε μια μακρά πορεία πολύ επιτυχημένων μοντέλων στον χώρο των ΙΕΜ, όπου η Sony πολλές φορές πειραματίστηκε με νέα υλικά, ηχητικές υπογραφές, σχέδια, και ―ιδίως για τα flagships της― χωρίς εμπορικές προκαταλήψεις και περιορισμούς για το τελικό αποτέλεσμα. Ωστόσο εδώ πρόκειται να μιλήσουμε για μια ιδιαίτερη ναυαρχίδα του παρελθόντος, η οποία για πολλούς ακόμα δεν έχει βρει τον άμεσο αντικαταστάτη της είτε μέσα στην γκάμα της Sony είτε από τρίτους.
Τα Sony MDR EX-1000 εμφανίστηκαν περί τα 2010 ως η κορωνίδα της τότε σειράς, η οποία προσανατολιζόταν σε μια ηχητική υπογραφή τύπου studio: δηλαδή επιδιώκοντας την μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια ταυτόχρονα με τις όσο το δυνατόν περισσότερο φυσικές χροιές, στακάτη περιγραφή, και μια συνολική απόδοση που να μπορεί να εξυπηρετεί αβίαστα την πολύωρη χρήση από έναν επαγγελματία που θέλει να αντικαταστήσει/συμπληρώσει τα μόνιτόρ του. Παρ' ότι ως προς την τελευταία λογική η Sony έβγαλε για workhorse το φθηνότερο MDR 7550/EX-800st (παράγεται ακόμα περίπου στα $200), το EX-1000 ανέλαβε τον ρόλο της ναυαρχίδας της σειράς επιδιώκοντας μια πιο 'audiophile' προσέγγιση με περισσότερο εκτενείς ψηλές και ως εκ τούτου μια μεγαλύτερη αίσθηση 'αέρα' στην απόδοση του μουσικού δρώμενου.
Το κύριο χαρακτηριστικό επίτευγμα των Sony EX-1000 ήταν η χρήση ενός πελώριου ―για τα δεδομένα του χώρου των ΙΕΜ― δυναμικού γούφερ με διάμετρο στα 16mm κατασκευασμένο από ειδικά τροποποιημένο πολυμερές υγρών κρυστάλλων και έναν μαγνήτη νεοδμίου υψηλής ισχύος που φτάνει, σύμφωνα με την Sony, στα 440kJ/m3. Η ιδιαιτερότητα του μεγέθους και της οδήγησης αυτής της μονάδας είναι τέτοια ώστε δεν την έχουμε ξαναδεί παρά μόνο στο 'περίεργο' FI-DC1601SS της Final Audio που είχε προσπαθήσει μάλιστα να την τοποθετήσει κάθετα προς την διεύθυνση του ακουστικού πόρου. Ο σχεδιαστής των ΕΧ-1000 Tomohiro Matsuo (ή Matsuo, Tomohiro, όπως συνηθίζουν να λένε τα ονόματά τους οι Ιάπωνες) φέρεται να έχει πει σε κατ' ιδίαν συζητήσεις ότι η επιλογή αυτή, όπως και το γενικότερο σχέδιο των ακουστικών όπως εκπορεύεται από το μέγεθος της μονάδας, ήταν 'το καλύτερο που μπορούσε να κάνει στο μέτρο των ικανοτήτων του ώστε να μην θυσιάσει την αισθητική και το κόστος τους' (πηγή, στα γαλλικά).
Για να αντιμετωπίσει το μέγεθος της μονάδας η Sony κατέφυγε στην δική της ηχητική/σχεδιαστική προσέγγιση τοποθετώντας την μονάδα παράλληλα με την διεύθυνση του ακουστικού πόρου. Ταυτόχρονα, με την χρήση μαγνήσιου κατάφερε να πετύχει μια πραγματικά ελαφριά, όσο και εργονομική, καμπίνα που σε συνδυασμό με τα memory καλώδια που διαμορφώνουν τον γάντζο γύρω από το αυτί κατορθώνουν να δίνουν μια άνετη ακρόαση ― τουλάχιστον από καθιστή θέση, διότι για να ξαπλώσεις πάνω τους δεν γίνεται λόγος μια και προεξέχουν αρκετά, ενώ για τον ίδιο λόγο έχουν και πρόβλημα με την αντίσταση του αέρα η οποία ακούγεται αρκετά όταν περπατάς! Να σημειωθεί ότι ο Matsuo-san σήμερα αξιοποιεί τις σχεδιαστικές του ικανότητες για την bespoke ciem σειρά της Sony με την επωνυμία Just Ear που λειτουργεί εμπορικά μόνο για την Ιαπωνική αγορά.
Παρά τους όποιους περιορισμούς τους, τα MDR EX-1000 παραμένουν μέχρι σήμερα ένα από τα πιο δημοφιλή ζευγάρια αναφοράς στους απανταχού Head-Fiers, ιδίως για την ακρίβειά τους και την φυσικότητα που μπορεί να αποδώσει η δυναμική τους μονάδα στις μεσαίες και χαμηλότερες συχνότητες, προσφέροντας απλόχερα ένα φυσικό sustain και decay το οποίο πολύ δύσκολα μπορούν αν προσφέρουν οι μονάδες τύπου Balanced Armature. Όσον αφαρά στις δικές μου πρώτες ακροάσεις όλες αυτές οι αρετές γίνονται γρήγορα φανερές, ενώ τα ακουστικά παραμένουν εξαιρετικά ελεγχόμενα χωρίς να φουσκώνουν τις χαμηλές συχνότητες και κρατώντας σφιχτά τον έλεγχο της περιγραφής, ιδίως σε ηχογραφήσεις με ακουστικά όργανα. Tην στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές ακούω το Hands του Dave Holland, ένα άλμπουμ που προσφέρεται εξαιρετικά γι αυτές τις παρατηρήσεις.
Όπως είπα και παραπάνω, το tuning των EX-1000 είναι ως επί το πλείστον flat, με δύο σημαντικές κορυφώσεις μεταξύ 5-6 kHz και 8 kHz που του δίνουν αυτή την παραπάνω αίσθηση χώρου. Την ίδια στιγμή το ιδιαίτερα υψηλής ισχύος μαγνητικό πεδίο του διαφράγματος καταφέρνει να δίνει στο γούφερ έναν εξαιρετικά σφιχτό ήχο που δεν επιτρέπει το παραμικρό ξεχείλωμα καθ' όλη την έκταση του ακουστικού φάσματος. Η γενικότερη φλατ απόκριση μπορεί σε κάποιους να φανεί και λίγο φτωχή, καθώς σε πρώτη ακρόαση η έκταση του ακουστικού δείχνει περιορισμένη. Ωστόσο με σωστή ενίσχυση ―ναι, παρά την καλή του ευαισθησία στα 108db/mW το ακουστικό ανταποκρίνεται οπωσδήποτε στην καλή ενίσχυση― το MDR EX-1000 θα δώσει ένα πολύ πειστικό slam (στο rumble τα χαλάμε λίγο) για να θυμίσει πως το μπάσο είναι πράγματι εκεί, αρκεί να υπαρχει και στην ηχογράφηση και να το μεταφράζει σωστά η πηγή. Επίσης εντυπωσιακές είναι και οι αναλυτικές του ικανότητες, καθώς αποδίδει με αξιοπιστία και καθαρότητα ακόμα και τα μικρότερα χορδίσματα, ανάσες, ή ταλαντώσεις της μεμβράνης ενός τυμπάνου (!) με τρόπο τέτοιο ώστε να δίνει εγκυρότητα στην κλισέ έκφραση "ακούω λεπτομέρειες που δεν είχα ξανακούσει στην ηχογράφησή μου".
πηγή: Crinacle.com / In-Ear Fidelity
Τα ακουστικά αυτά τα είχα βάλει στο μάτι από καιρό προκειμένου να αποκτήσω μια καλή βάση αναφοράς για τις αμιγώς δυναμικές μονάδες, δηλαδή κάτι σαν το αντίβαρο στο Etymotic ER4s που είναι σχεδιασμένο πάνω στις ίδιες αρχές αλλά με μονάδα ΒΑ. Ως μοντέλο τα ER-1000 έχουν βγεί από την παραγωγή εδώ και καιρό, ωστόσο παραμένουν σε κυκλοφορία αρκετά κομμάτια μεταχειρισμένα κυρίως από Ιαπωνία. Τελικά πριν από περίπου μια βδομάδα εμφανίστηκε ένα σετ από Γερμανία σε πολύ καλή κατάσταση και σε μια αρκετά καλή τιμή, και έτσι δεν έχασα την ευκαιρία!
Και έτσι ξαφνικά, έφτασαν στην πόρτα μου... ( to be continued)
--------------------------------------------
Υ.Γ. Μια πολύ καλή περιγραφή του γιατί το ακουστικό αυτό ήταν και παραμένει σημαντικό υπάρχει εδώ: https://cymbacavum.com/2015/01/24/ode-t ... m-defined/
Τα Sony MDR EX-1000 εμφανίστηκαν περί τα 2010 ως η κορωνίδα της τότε σειράς, η οποία προσανατολιζόταν σε μια ηχητική υπογραφή τύπου studio: δηλαδή επιδιώκοντας την μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια ταυτόχρονα με τις όσο το δυνατόν περισσότερο φυσικές χροιές, στακάτη περιγραφή, και μια συνολική απόδοση που να μπορεί να εξυπηρετεί αβίαστα την πολύωρη χρήση από έναν επαγγελματία που θέλει να αντικαταστήσει/συμπληρώσει τα μόνιτόρ του. Παρ' ότι ως προς την τελευταία λογική η Sony έβγαλε για workhorse το φθηνότερο MDR 7550/EX-800st (παράγεται ακόμα περίπου στα $200), το EX-1000 ανέλαβε τον ρόλο της ναυαρχίδας της σειράς επιδιώκοντας μια πιο 'audiophile' προσέγγιση με περισσότερο εκτενείς ψηλές και ως εκ τούτου μια μεγαλύτερη αίσθηση 'αέρα' στην απόδοση του μουσικού δρώμενου.
Το κύριο χαρακτηριστικό επίτευγμα των Sony EX-1000 ήταν η χρήση ενός πελώριου ―για τα δεδομένα του χώρου των ΙΕΜ― δυναμικού γούφερ με διάμετρο στα 16mm κατασκευασμένο από ειδικά τροποποιημένο πολυμερές υγρών κρυστάλλων και έναν μαγνήτη νεοδμίου υψηλής ισχύος που φτάνει, σύμφωνα με την Sony, στα 440kJ/m3. Η ιδιαιτερότητα του μεγέθους και της οδήγησης αυτής της μονάδας είναι τέτοια ώστε δεν την έχουμε ξαναδεί παρά μόνο στο 'περίεργο' FI-DC1601SS της Final Audio που είχε προσπαθήσει μάλιστα να την τοποθετήσει κάθετα προς την διεύθυνση του ακουστικού πόρου. Ο σχεδιαστής των ΕΧ-1000 Tomohiro Matsuo (ή Matsuo, Tomohiro, όπως συνηθίζουν να λένε τα ονόματά τους οι Ιάπωνες) φέρεται να έχει πει σε κατ' ιδίαν συζητήσεις ότι η επιλογή αυτή, όπως και το γενικότερο σχέδιο των ακουστικών όπως εκπορεύεται από το μέγεθος της μονάδας, ήταν 'το καλύτερο που μπορούσε να κάνει στο μέτρο των ικανοτήτων του ώστε να μην θυσιάσει την αισθητική και το κόστος τους' (πηγή, στα γαλλικά).
Για να αντιμετωπίσει το μέγεθος της μονάδας η Sony κατέφυγε στην δική της ηχητική/σχεδιαστική προσέγγιση τοποθετώντας την μονάδα παράλληλα με την διεύθυνση του ακουστικού πόρου. Ταυτόχρονα, με την χρήση μαγνήσιου κατάφερε να πετύχει μια πραγματικά ελαφριά, όσο και εργονομική, καμπίνα που σε συνδυασμό με τα memory καλώδια που διαμορφώνουν τον γάντζο γύρω από το αυτί κατορθώνουν να δίνουν μια άνετη ακρόαση ― τουλάχιστον από καθιστή θέση, διότι για να ξαπλώσεις πάνω τους δεν γίνεται λόγος μια και προεξέχουν αρκετά, ενώ για τον ίδιο λόγο έχουν και πρόβλημα με την αντίσταση του αέρα η οποία ακούγεται αρκετά όταν περπατάς! Να σημειωθεί ότι ο Matsuo-san σήμερα αξιοποιεί τις σχεδιαστικές του ικανότητες για την bespoke ciem σειρά της Sony με την επωνυμία Just Ear που λειτουργεί εμπορικά μόνο για την Ιαπωνική αγορά.
Παρά τους όποιους περιορισμούς τους, τα MDR EX-1000 παραμένουν μέχρι σήμερα ένα από τα πιο δημοφιλή ζευγάρια αναφοράς στους απανταχού Head-Fiers, ιδίως για την ακρίβειά τους και την φυσικότητα που μπορεί να αποδώσει η δυναμική τους μονάδα στις μεσαίες και χαμηλότερες συχνότητες, προσφέροντας απλόχερα ένα φυσικό sustain και decay το οποίο πολύ δύσκολα μπορούν αν προσφέρουν οι μονάδες τύπου Balanced Armature. Όσον αφαρά στις δικές μου πρώτες ακροάσεις όλες αυτές οι αρετές γίνονται γρήγορα φανερές, ενώ τα ακουστικά παραμένουν εξαιρετικά ελεγχόμενα χωρίς να φουσκώνουν τις χαμηλές συχνότητες και κρατώντας σφιχτά τον έλεγχο της περιγραφής, ιδίως σε ηχογραφήσεις με ακουστικά όργανα. Tην στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές ακούω το Hands του Dave Holland, ένα άλμπουμ που προσφέρεται εξαιρετικά γι αυτές τις παρατηρήσεις.
Όπως είπα και παραπάνω, το tuning των EX-1000 είναι ως επί το πλείστον flat, με δύο σημαντικές κορυφώσεις μεταξύ 5-6 kHz και 8 kHz που του δίνουν αυτή την παραπάνω αίσθηση χώρου. Την ίδια στιγμή το ιδιαίτερα υψηλής ισχύος μαγνητικό πεδίο του διαφράγματος καταφέρνει να δίνει στο γούφερ έναν εξαιρετικά σφιχτό ήχο που δεν επιτρέπει το παραμικρό ξεχείλωμα καθ' όλη την έκταση του ακουστικού φάσματος. Η γενικότερη φλατ απόκριση μπορεί σε κάποιους να φανεί και λίγο φτωχή, καθώς σε πρώτη ακρόαση η έκταση του ακουστικού δείχνει περιορισμένη. Ωστόσο με σωστή ενίσχυση ―ναι, παρά την καλή του ευαισθησία στα 108db/mW το ακουστικό ανταποκρίνεται οπωσδήποτε στην καλή ενίσχυση― το MDR EX-1000 θα δώσει ένα πολύ πειστικό slam (στο rumble τα χαλάμε λίγο) για να θυμίσει πως το μπάσο είναι πράγματι εκεί, αρκεί να υπαρχει και στην ηχογράφηση και να το μεταφράζει σωστά η πηγή. Επίσης εντυπωσιακές είναι και οι αναλυτικές του ικανότητες, καθώς αποδίδει με αξιοπιστία και καθαρότητα ακόμα και τα μικρότερα χορδίσματα, ανάσες, ή ταλαντώσεις της μεμβράνης ενός τυμπάνου (!) με τρόπο τέτοιο ώστε να δίνει εγκυρότητα στην κλισέ έκφραση "ακούω λεπτομέρειες που δεν είχα ξανακούσει στην ηχογράφησή μου".
πηγή: Crinacle.com / In-Ear Fidelity
Τα ακουστικά αυτά τα είχα βάλει στο μάτι από καιρό προκειμένου να αποκτήσω μια καλή βάση αναφοράς για τις αμιγώς δυναμικές μονάδες, δηλαδή κάτι σαν το αντίβαρο στο Etymotic ER4s που είναι σχεδιασμένο πάνω στις ίδιες αρχές αλλά με μονάδα ΒΑ. Ως μοντέλο τα ER-1000 έχουν βγεί από την παραγωγή εδώ και καιρό, ωστόσο παραμένουν σε κυκλοφορία αρκετά κομμάτια μεταχειρισμένα κυρίως από Ιαπωνία. Τελικά πριν από περίπου μια βδομάδα εμφανίστηκε ένα σετ από Γερμανία σε πολύ καλή κατάσταση και σε μια αρκετά καλή τιμή, και έτσι δεν έχασα την ευκαιρία!
Και έτσι ξαφνικά, έφτασαν στην πόρτα μου... ( to be continued)
--------------------------------------------
Υ.Γ. Μια πολύ καλή περιγραφή του γιατί το ακουστικό αυτό ήταν και παραμένει σημαντικό υπάρχει εδώ: https://cymbacavum.com/2015/01/24/ode-t ... m-defined/