Θα μπορούσε να πει κάνεις ότι υπάρχουν ηχεία που προσπαθούν να αναπαραγάγουν το μουσικό γεγονός όσο πιο πιστά μπορούν και ηχεία που το παρουσιάζουν με μια δίκη τους ματιά. Τα Raidho D2 ανήκουν ξεκάθαρα στην δεύτερη κατηγορία.
Η άποψη
Η Raidho έφτασε μέσα σε λίγα χρόνια να συγκαταλέγεται ανάμεσα στις κορυφαίες εταιρίες ηχείων του κόσμου, κάτι που σε άλλους, γίγαντες του χώρου, πήρε δεκαετίες. Πνευματικό παιδί του Michael Borresen, τα ηχεία αυτά αντικατοπτρίζουν τις προσωπικές του επιλογές τόσο στον τεχνικό όσο και στον αισθητικό τομέα.
Περιγραφή και κάποια τεχνικά χαρακτηριστικά
Το D2 είναι το μικρότερο ηχείο δαπέδου της Raidho, δυστυχώς η λέξη "μικρότερο" δεν αφορά και την τιμή η οποία στην Αμερική είναι 42.000$ για την μαύρη λάκα και 48.000$ για το φινίρισμα καρυδιάς. Το προφίλ του ηχείου είναι σχετικά στενό, οι μονάδες (δυο Mid-woofer 4.5' κατασκευασμένες απο κεραμικό υλικό με επικάλυψη διαμαντόσκονης και ένα ribbon twitter) είναι όλες τοποθετημένες στην μπροστινή μεταλλική μπάφλα. Η διάταξη του ηχείου είναι δυόμιση δρόμων με crossover δεύτερης τάξης και συχνότητες αποκοπής στους 150Hz και 3ΚΗz. Οι δυόμιση δρόμοι αποτελούν συνηθισμένη τακτική όταν γίνετε προσπάθεια για λίγο μεγαλύτερη έκταση στις χαμηλές συχνότητες διατηρώντας παράλληλα ένα μοντέρνο λεπτό προφίλ. Η εμπέδηση του crossover δεν πέφτει κατω απο 4Ohm ενω η ευαισθησία θα έλεγα οτι είναι σχετικά χαμηλή, ίσως στα 85dB/1W/1m. Σίγουρα δεν αποτελεί το ιδανικό ηχείο για ολιγόβατες τριόδους.
Στην πίσω πλευρά του ηχείου υπάρχουν ανοίγματα τύπου reflex. Το κυρίως ηχείο δένει επάνω σε μια βάση απο ξύλο και ρητίνη η οποία έρχεται σε επαφή με το δάπεδο μέσω ιδιαίτερα καλοκατασκευασμένων ποδιών. Το φινίρισμα ειναι απλά εξαιρετικό, κάτι αναμενόμενο ίσως για την συγκεκριμένη κατηγορία τιμής.
Περί ηχείων με άποψη
Κατά την διάρκεια των δοκιμών μου δόθηκε η δυνατότητα να μιλήσω με τον Borresen ο οποίος μου εξήγησε την προσωπική του σκοπιά στον σχεδιασμό ηχείων. Μια απο τις πρώτες ερωτήσεις του ήταν με τι ηχεία ακούω συνήθως μουσική. Του απάντησα με ATC (100SL) και μου εξέφρασε τον ενθουσιασμό του για την Αγγλική εταιρία, πράγμα που με έκανε να αναρωτηθώ αν είχε καταλάβει για ποια ηχεία μιλάγαμε. Και αυτό γιατί τα ηχεία της ATC ειναι αντιδιαμετρικά σχεδιασμένα απο τα δικά του.
Στις ακροάσεις μου οι διάφορες ανάμεσα στα ATC μου και τα D2 ηταν απλά τεράστιες, είτε οι συγκρίσεις γινόντουσαν με τα ενισχυτικά της ASR είτε με τον Aavik U-300. Δεν αναφέρομαι μόνο στο χαμηλό, όπου προφανώς τα 12ινστα woofer των ATC ειναι πολλαπλάσιου εμβαδού των δυο 4.5' του Δανέζικου ηχείου αλλα κυρίως στις μεσαίες. Αυτές οι μεσαίες που πάντα αποτελούν το κρισιμότερο σημείο της αναπαραγωγής είναι που κάνουν τα Raidho να ξεχωρίζουν. Αξιοπερίεργο παραμένει το γεγονός οτι και τα ATC έχουν φημισμένες μεσαίες. Τι αλλάζει λοιπόν;
Ο Borresen πιστεύει οτι το ηχείο πρέπει να ματσάρει την ακουστική ευαισθησία των ανθρώπινων αυτιών, η οποία μεταβάλλεται με την συχνότητα και την στάθμη. Πάνω σε αυτόν τον κανόνα σχεδίασε το ηχείο του με αποτέλεσμα η ανταπόκριση να μην είναι σε καμία περίπτωση επίπεδη όπως στα ηχεία τύπου μόνιτορ (ATC, Genelec κτλ).
Αναπαράγοντας γνώριμα μουσικά περάσματα οπως το Bohemian Rhapsody των Queen ή το Ne me Quitte Pas από την Concha Buika ήταν ξεκάθαρο οτι το D2 δεν απέδιδε το 100% της ηχογράφησης στην ίδια στάθμη. Τόνιζε κάποιες συχνότητες και αφηνε αλλες στο περιθώριο. Οχι με δραματικό τρόπο αλλά η υπογραφή του σχεδιαστή ήταν σαφής.
Οι ψηλές συχνότητες των D2 είναι κάτι το μαγικό, έχουν φαινομενικά απεριόριστη έκταση χωρίς όμως να γίνονται πότε κουραστικές. Το ribbon tweeter ειναι ταχύτατο ενώ παράλληλα δημιουργεί ευρύτατη σκηνή, ειδικά στον κάθετο άξονα. Η τρομπέτα του Arturo Sandoval πραγματικά αναπτυσσόταν σε τρεις διαστάσεις μέσα στον χωρο, το πιάνο ηταν ευδιάκριτα τοποθετημένο πίσω απο την τρομπετα με τα ηχεία εν τέλει να εξαφανίζονται απο το δωμάτιο.
Αν έχω ενα παράπονο απο τα D2 αυτό έχει να κάνει με την ανταπόκριση στις χαμηλές οκτάβες. Σε μεγάλες στάθμες η καμπίνα συμμετέχει αισθητά στο τελικό αποτέλεσμα , o ακροατής θα παρατηρήσει ένα ιδιοσυντονισμό που δημιουργείτε στην κάτω οπή εκτόνωσης οπως στο κονσέρτο για πιάνο του Schumann με τον Radu Lupu. Αυτά βέβαια γίνονται αισθητά μόνο πάνω απο τα 95dB, κάτι που σπάνια συμβαίνει σε οικιακές ακροάσεις και μόνο κατά την διάρκεια αναπαραγωγής συμφωνικών έργων ή σκληρού ροκ. Εαν κάποιος επιθυμεί κατι παραπάνω σε έκταση χαμηλών μπορεί φυσικά να κοιτάξει και στα μεγαλύτερα μοντέλα της Raidho, το τρίδρομο D3 ή το εξωτικό D5.
Συνοψίζοντας
Σαν σχεδιαστής ο Borresen ξέρει ακριβώς τι θελει να πετύχει και το καταφέρνει στο έπακρο. Το D2 είναι ενα ηχείο που ποτέ δεν ειχε σκοπό να αποτελέσει το απόλυτο στουντιακό monitor αλλα να αποδώσει την μουσική με τρόπο ευχάριστο, εθιστικό θα έλεγα. Οταν οι άνθρωποι της Aphrodite's Vision αποχώρησαν με τα ηχεία και επέστρεψα στα γνώριμα μου ATC κάτι έλειπε. Eνα ιδιαίτερο ηχείο με άποψη.
Τεχνικά χαρακτηριστικά
- 200 x 1160 x 520 mm
- 50 Kg
- 40 Hz - 50 KHz
- crossover> 4 ohm
- crossover points 150 Hz and 3 KHz, Δεύτερης τάξης
- Vented design, port in rear panel
- 1x sealed ribbon tweeter
- 2x 115 mm Diamond MID/Bass driver
Σύστημα αναφοράς
Ηχεία: ATC SCM100SL
Ενισχυτής: ASR Emitter I exclusive (HD) με το έξτρα τροφοδοτικό μπαταρίας για το στάδιο οδήγησης.
Ενισχυτης: Aavik U-300
Phono stage: ASR Basis HD με δυνατότητα 2 πλήρως ρυθμιζόμενων ξεχωριστών εισόδων
DAC: Rockna Wavedream με MSB modules
Πικάπ: Garrard 401 με εξωτερικό motor controller
Βραχίονες: Kuzma και SAEC 308L
Κεφαλές: ZYX 1000 airy3 copper coils+TB, Denon 103R, Denon102 (mono)
Streamer: Raspberry Pi 2 με Archphile OS με LPS
NAS: Synology 215j
Καλώδια: Signal Projects Hydra speaker cables, Jelco XLR tonearm cable, Stereolab Superleggera IC, Stereolab Triode copper IC, Belkin gold USB, Ansuz Diamond series IC+ speaker cables, Ansuz power strip
Μετρησεις: Mini DSP Umik1 με REW 5
Στοιχεία επικοινωνίας
Aphrodites Vision
Σωκράτους 2, 15232 Χαλάνδρι
tel.: 210 68 13 773
fax: 210 68 33 760
mobile: 6944 753108
e-mail: info@aphroditesvision.com
http://www.aphroditesvision.com/en/